Η αναζήτηση του έρωτα υπάρχει από γενέσεως κόσμου και θα υπάρχει μέχρι το τέλος του κόσμου, διότι ο έρωτας είναι ζωή.
Ένας έρωτας ξεκινάει, όταν ο καθένας μιλάει στον άλλο για τον άλλον και για τίποτε άλλο. Και τελειώνει, όταν αισθάνονται την ανάγκη να μιλήσουν για κάτι άλλο, συνήθως, περί ανέμων και υδάτων. Με άλλα λόγια, όταν δεν έχουν τι να πουν και απλώς κάνουν κουβέντα.
Ο έρωτας για να γεννηθεί και για να έχει διάρκεια χρειάζεται τα απαραίτητα. Κι’ αυτά είναι: ο θαυμασμός και ο συμβιβασμός.
Ο έρωτας έχει πολλούς τρόπους για να υπάρξει. Πρόκειται για πέντε διαφορετικούς τρόπους που επιλέγει κάποιος για να εκφράσει τα συναισθήματά του στο αγαπημένο πρόσωπο. Και αυτοί είναι:
α) Η γλώσσα της επιβεβαίωσης. Εκφράζεται με προφορικά ή γραπτά λόγια προς το αγαπημένο πρόσωπο.
β) Η γλώσσα των πράξεων. Δεν αρκούν τα λόγια. Καθένας κάνει και πράξεις, που δείχνουν το ενδιαφέρον στο άλλο πρόσωπο.
γ) Η γλώσσα της προσφοράς. Προσφορά συναισθημάτων αλλά και πραγμάτων (δώρων), ως έκφραση ενδιαφέροντος.
δ) Η γλώσσα της συνύπαρξης. Εκφράζεται με τον χρόνο που αφιερώνεται στο πρόσωπο που μας ενδιαφέρει για να βρισκόμαστε μαζί.
ε) Η γλώσσα της επαφής. Εκφράζεται με το άγγιγμα, το παιχνίδι, την αγκαλιά, το χάδι, το φιλί, το σεξ.
Γενικά, ερωτικός είσαι ή δεν είσαι. Ερωτικός είναι κανείς με τη ζωή, με τους άλλους ανθρώπους, με τη φύση, με την εργασία του, με τις επιτυχίες και τις αποτυχίες του, με τις χαρές και τις λύπες του, με τους φίλους και τους γνωστούς και, πάνω απ’ όλα, με το πρόσωπο που είναι ερωτευμένος.
Ο έρωτας μπορεί να θεωρηθεί σαν ένα παιχνίδι. Αλλά, χρειάζεται προσοχή. Το παιχνίδι είναι, ίσως, από τις πιο σημαντικές υποθέσεις στη ζωή μας. Για κάποιους, ο έρωτας μπορεί να είναι ένα παιχνίδι εξουσίας, ενώ για κάποιους άλλους ένα παιχνίδι ισότητας. Αν είναι ένα παιχνίδι εξουσίας, το «Εγώ» ζητά να κατακτήσει, ή και να υποτάξει το έτερον ήμισυ, κι αφού το υποτάξει, με τη σειρά του να υποταχθεί. Αν είναι ένα παιχνίδι ισότητας, το «Εγώ», νοιώθοντας «μισό» ζητά την ένωσή του με το άλλο μισό, ώστε να ολοκληρωθεί, να γίνει «ένα».
Ο έρωτας γεννιέται από τον συντονισμό νοημάτων και συναισθημάτων δύο ανθρώπων. Συγκεκριμένα: η έντονη επιθυμία μου για κάποιο πρόσωπο, δηλαδή το έντονο συναίσθημα, παρακινεί τη λογική να στείλει το «κατάλληλο» μήνυμα στο πρόσωπο αυτό. Το άλλο πρόσωπο λαμβάνει και αποκωδικοποιεί το μήνυμα και, ανάλογα, απαντά. Η ανταλλαγή θετικών μηνυμάτων- νοημάτων παράγει θετικά-ευχάριστα συναισθήματα και στους δύο. Κι’ όταν υπάρξει συντονισμός νοημάτων και συναισθημάτων γεννιέται ο έρωτας.
Και στον έρωτα χρειάζεται να υπάρχει κατάλληλος συντονισμός των τριών μερών (νόηση, συναίσθημα, ένστικτο). Αλλά, χρειάζεται προσοχή, διότι: αν τον έλεγχο τον έχει η νόηση, ο έρωτας μπορεί να έχει αίσιο τέλος και για τους δύο. Αν τον έλεγχο τον έχει το συναίσθημα, μπορεί να υπάρξουν έντονα θετικά ή αρνητικά συναισθήματα, γνωστού όντος ότι τα αρνητικά συναισθήματα μπορούν να καταστρέψουν τον έρωτα. Τέλος, αν τον έλεγχο τον έχει το ένστικτο, μπορεί να υπάρξει μια ακατανίκητη σεξουαλική επιθυμία, κινούμενη από τα ένστικτα και όχι από τη νόηση ή το συναίσθημα, άρα θα υπάρχει σεξ χωρίς έρωτα.
Ένα σημαντικό στοιχείο στον έρωτα είναι: τι γίνεται μετά το σεξ, όταν το ερωτικό ένστικτο έχει ικανοποιηθεί, όταν έχει τελειώσει το ερωτικό παραλήρημα; Θα υπάρχει μια αίσθηση πληρότητας ή μια αίσθηση κενότητας; Αυτό σημαίνει ότι μεγάλη σημασία δεν έχει τι γίνεται μόνο κατά τη διάρκεια του σεξ, αλλά και μετά, όταν το σεξ τελειώσει. Κι’ αυτό το «μετά» είναι που μετράει τη σχέση. Ακριβώς εδώ χρειάζεται προσοχή και από τους δύο, μεγαλύτερη προσοχή από τους άντρες. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν- άρα και να εφαρμόζουν- ότι «μετά» οι γυναίκες χρειάζονται τρυφερότητα, αγκαλίτσες, φιλιά, χάδια κτλ. Έτσι το σεξ δεν θα είναι μια μηχανική πράξη που υπακούει στο ένστικτο, αλλά μια προσπάθεια αυθυπέρβασης, μια προσφορά αγάπης, μια απόπειρα ευτυχίας (συνεχίζεται).
Παύλος Μάραντος
marantosp@gmail.com
