Ο όρος δημοκρατία (δήμος=λαός + κράτος=δύναμις, εξουσία) σημαίνει το πολίτευμα εκείνο στο οποίο την εξουσία την έχει ο λαός. Σημαίνει λαϊκή κυριαρχία. Αλλά η εξουσία συνεπάγεται ευθύνη. Επομένως, δημοκρατία σημαίνει ευθύνη.

Στην κλασσική Ελλάδα ο όρος “δημοκρατία”, εκτός από ορισμένο πολίτευμα, σήμαινε και έναν τρόπο ζωής.

Η δημοκρατία είναι ένα απαιτητικό πολίτευμα, απαιτεί από τους πολίτες μέτρο, υπευθυνότητα, νηφαλιότητα, πειθαρχία, συνείδηση χρέους, κοινωνική αλληλεγγύη, σεβασμό των νόμων, και όχι μόνο. Επίσης, είναι ένα ευάλωτο πολίτευμα, γιατί είναι το πολίτευμα της ελευθερίας και ως εκ τούτου αφήνει ελεύθερους τους εχθρούς της να την υπονομεύουν. Αλλά, η δημοκρατία είναι μεγαλόψυχη, δεν εκδικείται. Αλλά, προφυλάσσεται. Γι’ αυτό δικαίωμα και υποχρέωση των πολιτών είναι να επαγρυπνούν και να την υπερασπίζονται.

Η δημοκρατία είναι θεμελιώδης αξία, που εμπεριέχει άλλες βασικές αξίες, όπως η ελευθερία, η ισότητα, η δικαιοσύνη, η συμμετοχή, ο νόμος, το μέτρο, ο διάλογος.

Ο Αριστοτέλης θεωρούσε ότι η άμεση δημοκρατία χρειάζεται ορισμένες προϋποθέσεις- προϋποθέσεις χρειάζεται και η αντιπροσωπευτική δημοκρατία- για να λειτουργήσει. Και αυτές είναι:

  • Σχετική αρμονία των συμφερόντων των πολιτών.
  • Μικρή πόλη-κράτος, 5.000-10.000 ενήλικοι πολίτες.
  • Ενάρετοι πολίτες και συμμετοχή στα κοινά.
  • Ύπαρξη μιας ευρείας μεσαίας τάξης.

Κατά τον Αριστοτέλη, με βάση κοινωνικά κριτήρια, οι πολίτες χωρίζονται σε φτωχούς, πλούσιους και μεσαίους. Οι φτωχοί είναι περισσότεροι από τους πλούσιους.  Οι μεσαίοι, δηλαδή η μεσαία τάξη, εξασφαλίζει την ισορροπία ανάμεσα στις συγκρούσεις φτωχών και πλουσίων και κρατά το κέντρο βάρους στη μέση.

Ασφαλώς, δεν περίμενε κανείς από τον κ. Τσίπρα να γνωρίζει την άποψη του Αριστοτέλη. Όμως, θα περίμενε κανείς, κάποιος από τους συμβούλους του να τον ενημερώσει ότι η μεσαία τάξη αποτελεί τη βάση, τη ραχοκοκαλιά της δημοκρατίας. Επί πλέον, χωρίς μεσαία τάξη, κινδυνεύει η δημοκρατία. 

Δηλαδή, από τα χρόνια του Αριστοτέλη γνωρίζουμε ότι η ύπαρξη μεσαίας τάξης είναι απαραίτητη για τη δημοκρατία. Γιατί αποτελεί το κέντρο και το μέτρο. Κι’ όμως, συνειδητά και οργανωμένα, ο κ. Τσίπρας και ο Σύριζα φτωχοποίησαν τη μεσαία τάξη. Κατ’ επέκταση, συνειδητά και οργανωμένα στράφηκαν εναντίον της δημοκρατίας.

Και βέβαια, τα χρήματα από την αφαίμαξη της μεσαίας τάξης πηγαίνουν σε βοηθήματα στους ανέργους και όχι σε επενδύσεις για να βρουν εργασία οι άνεργοι. Αλλά και σε διορισμούς δεκάδων χιλιάδων στο δημόσιο. Κι’ όλα αυτά για τα ψηφαλάκια.

Αν αυτά είναι ορθά, είναι αμφίβολο, αν ο Σύριζα συμπεριλαμβάνεται στα δημοκρατικά κόμματα. Μάλλον ανήκει στα λαϊκιστικά ημι-δημοκρατικά καθεστώτα. Και ο λαϊκισμός είναι εχθρός της δημοκρατίας. Βέβαια, ουδένα πείθουν οι κορώνες περί δημοκρατίας του κ. Τσίπρα και άλλων Συριζαίων. Σημασία δεν έχουν  τα λόγια, αλλά τα έργα.

Αυτό επιβεβαιώνουν τα έργα και οι ημέρες του Σύριζα και κυρίως του κ. Τσίπρα. Παραδειγματικά:

Α) Ο κ. Τσίπρας ήταν ο μόνος Ευρωπαίος ηγέτης που ταξίδεψε στην Κούβα, για να παραστεί στην κηδεία του συντρόφου του Φιντέλ Κάστρο.

Β) Ο κ. Τσίπρας είναι ο μόνος ηγέτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που στηρίζει τον πρόεδρο της Βενεζουέλας, τον αυταρχικό σύντροφό του Νίκολας Μαδούρο.

Γ) Η ανοχή σε αντιδημοκρατικές συμπεριφορές από κάθε είδους μπαχαλάκηδες της ψευτοαριστεράς.

Δ) Ο κ. Τσίπρας από τα μαθητικά του χρόνια υπήρξε καταληψίας του σχολείου του. Το ίδιο και στο πολυτεχνείο, ως αιώνιος φοιτητής. Και είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι η κατσαπλιάδικη αριστερά, δεκαετίες τώρα, λυμαίνεται τα πανεπιστήμια και τα κρατάει δέσμια στην υπανάπτυξη. Γιατί άραγε; Διότι ενδιαφέρεται για λούμπεν επιστημονικό προλεταριάτο, χωρίς δουλειά και χωρίς μέλλον, έτοιμο να ακολουθήσει κάθε είδους μεσσίες, τύπου Τσίπρα.

Οι Έλληνες πολίτες είναι χρήσιμο να γνωρίζουν ότι στο DNA των ηγετίσκων της αριστεράς είναι το ταξικό και το κομματικό και όχι ο εθνικό. Γι’ αυτό, τους έπιασε πρεμούρα να υπογράψουν τη συμφωνία των Πρεσπών, δίνοντας, χωρίς περίσκεψη, γλώσσα και εθνικότητα. Γι’ αυτούς, το έθνος “Ελλάδα” δεν λέει τίποτα. Έχουν μάθει μόνο να αποκαλούν εθνικιστές όλους όσοι είναι αντίθετοι στα σχέδιά τους, όλους τους πατριώτες.

Ευτυχώς, ο Θεός της Ελλάδας φρόντισε να είμαστε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οπότε είναι δύσκολο, για κάθε εραστή της ανωμαλίας, η κατάργηση της δημοκρατίας.     

*Ο Παύλος Μάραντος

marantosp@gmail.com