Ο Σύριζα έχει διαπράξει εγκλήματα διαρκείας εναντίον της οικονομίας της Χώρας. Πριν μερικά χρόνια, η ψευτο-αριστερά του Σύριζα ήταν ανίκανη να κάνει πραγματική αντιπολίτευση. Γι’ αυτό άρχισε τις παράνομες (ακτιβιστικές τις είχε βαφτίσει) ενέργειες του τύπου «Δεν πληρώνω» και «Κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη». Και συνέχισε με καταλήψεις διοδίων, δημοσίων υπηρεσιών, καταστημάτων, συμβολαιογραφείων κτλ.

Μια κατάσταση κοινωνικής ανομίας, που διαμορφώνει αρνητικές συμπεριφορές και δηλητηριάζει το κοινωνικό σώμα. Μια κατάσταση, που, στην πορεία του χρόνου, διαμορφώνει ψευδείς συνειδήσεις, αφού κάποιοι νομίζουν πως έχουν δικαίωμα να μην πληρώνουν, να κάνουν καταλήψεις κτλ.

Υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι, που λόγω οικονομικής κρίσης, δυσκολεύονται να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους. Κάποιοι από αυτούς, όντας αφελείς, έχουν πειστεί να μην πληρώνουν- και πράγματι δεν πληρώνουν- τις υποχρεώσεις τους, έστω κι’ αν μπορούν.

Βέβαια, η λογική του «Δεν πληρώνω» οδήγησε κάποιες δημόσιες επιχειρήσεις (ΔΕΗ, Αστικές Συγκοινωνίες κτλ.) στην κατάρρευση. Επίσης, η λογική «Κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη» οδήγησε τις τράπεζες στην κρίση.

Όμως, είναι πλέον γνωστό ότι οι Ελληνικές τράπεζες δεν είχαν προβλήματα. Αντίθετα, είχαν μεγάλη ανάπτυξη και είχαν επεκταθεί στα Βαλκάνια. Τις τράπεζες τις χρεωκόπησε το κράτος. Είναι γνωστό ότι το κράτος κούρεψε τα δικά του ομόλογα (Ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου), που είχαν οι τράπεζες. Επίσης, το κράτος με νομοθετικές ρυθμίσεις απαγόρευσε στις τράπεζες να απαιτήσουν τα δάνεια που είχαν δώσει σε επιχειρήσεις και ιδιώτες.

Έτσι, οι τράπεζες, που πριν την κρίση είχαν ενεργητικό 400 (τετρακόσια) δις ευρώ, ξεπουλήθηκαν από τον Σύριζα στους ξένους για ένα (1) δις ευρώ. Αυτό είναι ένα από τα εγκλήματα του Σύριζα, που δεν έχει γίνει ευρέως γνωστό. Να το καταλάβουμε όλοι. Στην Ελλάδα, οι τράπεζες δεν είχαν πρόβλημα. Τις χρεωκόπησε το κράτος και πρωτίστως το ψευτο-αριστερό συναπάντημα με τις σαλταδόρικες ενέργειες του τύπου «Δεν πληρώνω» και τις λαϊκιστικές πολιτικές του τύπου «Κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη». Και αυτό είχε περαιτέρω αρνητικές συνέπειες στην οικονομία.

Βέβαια, όταν το ψευτο-αριστερό συναπάντημα έγινε εξουσία, έπαθε «μούγκα». Δεν ξαναείπε τα συνθήματα «Δεν πληρώνω» και «Κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη». Όμως, τις αρνητικές συνέπειες των ψευτο-αριστερών σαλταδόρων συνεχίζει να τις υφίστανται η Χώρα και οι πολίτες.

Αν η ψευτο-αριστερά ήθελε να συνδράμει τα κατώτερα κοινωνικά και οικονομικά στρώματα, δεν θα προέβαινε σε αυτές τις παράλογες και παράνομες ενέργειες. Αντίθετα, θα πίεζε την κυβέρνηση να μειώσει την ορολογία στους φτωχότερους, να αυξήσει τα κοινωνικά επιδόματα στους πάσχοντες και άλλα παρόμοια. Αυτά συνιστούν «κοινωνική» πολιτική. Αυτά τα μέτρα παίρνουν οι σοσιαλιστικές κυβερνήσεις. Αυτά τα μέτρα ωφελούν πραγματικά τα κατώτερα στρώματα.

Αλλά, όπως αποδεικνύεται, η ψευτο-αριστερά δεν ενδιαφερόταν για τη βελτίωση της ζωής των κατώτερων κοινωνικών και οικονομικών στρωμάτων. Το αντίθετο. Ήθελε την εξαθλίωσή τους για να μπορεί να τα χειρίζεται κατά βούληση, κυρίως, για να κατακτήσει την εξουσία.

Ανάμεσα στα άλλα δεν πρέπει να ξεχαστεί και το ντελίριο του κ. Τσίπρα: «Είμαστε από άλλο υλικό φτιαγμένοι»! Σωστά. Όσοι έκαναν καριέρα με τις καταλήψεις σχολείων και πανεπιστημίων, όσοι ήταν αιώνιοι φοιτητές, όσοι δεν έχουν δουλέψει στη ζωή τους, όπως ακριβώς ο κ. Τσίπρας, μπορούν να λένε: «Είμαστε από άλλο υλικό φτιαγμένοι»! Δηλαδή, δεν μοιάζουν με αυτούς που δεν κάνουν καταλήψεις σχολείων και πανεπιστημίων, που δεν είναι αιώνιοι φοιτητές, που έχουν δουλέψει στη ζωή τους. Τόσο απλά. Αλλά η ψευτο-αριστερή πανουργία θέλει και προσπαθεί να παρουσιάσει το αρνητικό ως θετικό, την κατάντια ως κατόρθωμα!

Ο κ. Τσίπρας γνωρίζει καλά από μηχανισμούς και συσχετισμούς εξουσίας. Από τα μαθητικά του χρόνια θητεύει σε μηχανισμούς, τακτικές, ανταγωνισμούς, συγκρούσεις και άλλα παρόμοια. Επόμενο είναι να έχει γίνει ξεφτέρι σε αυτά. Όμως, αυτά τα προσόντα μπορεί να αντιστοιχούν σε έναν μικρομεσαίο παλαιοκομμουνιστή συνδικαλιστή και όχι σε έναν πρωθυπουργό.

Συμπερασματικά: οι ενέργειες του τύπου «Δεν πληρώνω» και «Κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη» συνιστούν ψυχοπαθολογικό φαινόμενο. Ταυτόχρονα, συνιστούν έγκλημα, γιατί κατέστρεψαν επιχειρήσεις και πολίτες. Κατέστρεψαν την οικονομία. Συνήθως, σε τέτοιες ενέργειες προβαίνουν οι ιδεοληπτικοί, αυτοί που αρνούνται την πραγματικότητα, αυτοί που ξέρουν μόνο από σύγκρουση και όχι από συναίνεση.